Bata çıka efkâra bulanmışken
Can bildiklerim sırtımdan vurmuşken
Her an azabı soluklanırken
Umut mu kaldı yarın mı kaldı
Can mı kaldı canan mı kaldı…
Yüreğim cehennem ateşine dönmüşken
Her saniye ıstırap içinde isyanları oynarken
Vazgeçtim candan
Tendeki can bile bana düşmanken
Umut mu kaldı yarın mı kaldı
Can mı kaldı canan mı kaldı…
Bir ruh hem yanar hem donar mı
Aldığı her nefes azap
Verdiği efkâr kokar mı
Çile ten diye ruhu kaplamışken
Umut mu kaldı yarın mı kaldı
Can mı kaldı canan mı kaldı…
Yüreğimde ateş yüzümde maskeyle yaşamaya çalışırken
Kimin dost kimin düşman olduğunu bilmeden
İnsanlarla yaşamaya alışırken
Her yanımı yalan sarmış bataklıkta çırpınırken
Umut mu kaldı yarın mı kaldı
Can mı kaldı canan mı kaldı…
Üstümü başımı efkâr kaplamışken
Yüreğimde isyanın bin bir hali dile gelmişken
Dilde söz, gözde yaş tükenmişken
Ve ben kekeçsem
Hiçbir şey anlatamıyor
Acılar içinde nefes nefes tükeniyorken
Umut mu kaldı yarın mı kaldı
Can mı kaldı canan mı kaldı…
©
26–08–2021
08.56
Seyit Burhaneddin Kekeç
Kayıt Tarihi : 26.9.2021 10:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!