Diyar diyar beni, her gün bir yere
Süre süre bende, can mı bıraktın.
Eller bir kez ölür, bense bin kere
Vere vere bende, can mı bıraktın.
Ateş olup düştün, gönül haneme
Sevda hançerini her gün sineme
Yalan varsa imanıma, dinime
Vura vura bende, can mı bıraktın.
Ne bahar gösterdin, ne de kışımı
Taştan taşa vurdun, her gün başımı
Ağzımdaki otuz iki dişimi
Kıra kıra bende, can mı bıraktın.
Değerli der artık, nidem sarayı
Yeter ki uzak tut, benlen arayı
Bir tek senden aldım, ben bu yarayı
Sara sara bende, can mı bıraktın.
İbrahim Değerli.23.11.2018
İbrahim DeğerliKayıt Tarihi : 24.11.2018 19:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bulut geçip gitti.
Kışın gelişiyle bacalar daha da belirginleşiyor.
Akşam güneşiyle ay belirdi donuk.
Yaşlılar dikkatli iniyor merdivenleri mescidlerden çıkarken.
Çıpkak ağaçlar dolu parklarda.
Birde insanlar kapının önünde gönüllerde.
Tepeden tırnağa yalnızlığı örtünmüşler.
Ötekiler, yeniden doğmayı bekliyor.
Gece olunca had safhada insanın insana sevgisizliği.
Kimsesizler mezarlığındaki yetim ve öksüz bir çocuk mezarı kadar dar olmuş.
Kusur görüyor dua edemiyoruz.
Dünyalıklara tapınıp, alemleri severek yaratanı sevemiyoruz.
Sonra rüzgarın söylediklerini anlamak için bekleşen yanımla.
Biraz sonraya gidiyorum sobası alev almamış gönüllere.
İnsanın yalnızlığa kesin yenilgisi sevgisiz suretler.
Şimdi yoğun ve yorgun bir sessizlikle hüzne sarılıyorum dualarla.
Nasiplendik elhamdülillah.
Aşkınız daim olsun.
Yüreğinize sağlık.
Allaha emanet olun.
Selam ve dualarımla.
Hoşça bakınız zatınıza.
TÜM YORUMLAR (1)