Can Kuşu Şiiri - Yaşar Yaramış

Can kuşu çıkmak için kafesten
Kasırgalar yaratır nefesten
Bir ayağı öbür dünyadadır
Etkilenmez seslenenden, sesten.

Uçmak için ahiret yurduna
Kopar içte,deli bir fırtına.
Son solukta çıktı mı ağızdan
Veda eder,kendi vücuduna.

Can kuşu hiç durmaz kanat açar
Sanki yerinden, yurdundan kaçar
Göç etme vakti gelmiştir artık
Dünyadan ta ötelere uçar.

Ölüm yok oluş değil,başlangıç
Öbür aleme uçan kırlangıç.
Bu bir Haktan ilahi emirdir
Elbet bir gün,her canlı atar kıç.

Sessiz,sedasız yattı sekerat
Ömür boyu hiç görmedi rahat
Eli boldu,gönlü çok zengindi
Gücü yettiğince hep yaptı hayrat.

Hiç dinmek bilmeyen bir ateş
Anamı yedi,bitirdi kardeş.
Doktorlar da çare bulamadı
Aldı,kanser denen kahpe,kalleş.

Canımı kara toprağa kattım
Üstüne ilk toprağı ben attım.
Sonra bir daha gelmemek üzre
Dua ve tekbirlerle uğrattım.

Herkes yaşar,yaşadığı kadar
Her canlı mutlak ölümü tadar.
Analar kendi derdini bilmez
Kendini çocuklarına adar.

Mevlam herkese bir ömür biçmiş
Kimileri biz gelirken göçmüş
Yaşamışlar elli,altmış,yetmiş
Sonra ölüm şerbetinden içmiş.

Allah onlara rahmet eylesin
Onlar ki malı,mülkü neylesin.
Kim onları mutlu edecekse
Hayır,dua,güzel söz söylesin.

Ölüm herkese bir adım yakın
Bunu aklından çıkarma sakın
Hazırlığını vaktinde yap ki
Sonunda ne dövün,ne de yakın..

14.09.2016 / Demre