Can kızım Şiiri - İsa Yıldıran

Kıymet bilmeyenin derdi cefası,
Yıktı seni biliyorum Can Kızım,
Biliyorum aşkın yoktur cefası,
Gel diyorum, gelmiyorsun Can Kızım.

Gerçek seven sevdiğine ölmez mi?
Çektiklerin boyun aştı yetmez mi?
Gönül gözün olanları görmez mi?
Gör diyorum, görmüyorsun Can Kızım.

Bir mazluma el kaldırmak acziyet,
Para ile olmuyor ki meziyet
Yetmez mi çektiğin bu eziyet
Dur diyorum, durmuyorsun Can Kızım.

Kulak olmuş Hakka sağır duymuyor,
Gözler kördür Hakkı böyle görmüyor,
Neden kimse Hakkı artık bilmiyor,
Bil diyorum, bilmiyorsun Can Kızım.

Açtığın yaralarım durmaz kanıyor,
Yürek yaralardan bezgin acıyor,
Yaralara doktor sargı sarmıyor,
Sar diyorum, sarmıyorsun Can Kızım.

Yapraklarım hep sarardı hazandan,
Niyetin yok, bakmıyorsun uzakdan,
Bak çağırır, Rahman seni ezandan,
Gel diyorum, gelmiyorsun Can Kızım.

Rıza için dayanamam ölürüm,
Hakka kulluk nedir bilirim,
Çağrılırsam durmaz gelirim,
Yan diyorum, yanmıyorsun Can Kızım.

Bilmem artık ne diyeyim ben sana,
Gönlümdeki ateş aktı lisana,
Derman sensin, şifasın bu cana,
Ol diyorum, olmuyorsun Can Kızım.

Hergün çağırıyor Rahman çağrısı,
Açık sana yüreğimin kapısı,
Önünde akıyor Rahmet deryası,
Gir diyorum, girmiyorsun Can Kızım.

İSA YILDIRAN