Can Kız Şiiri - Salih Nurettin Çevik

Sevdim...
yalnız seni sevdim
yüreğinde kor olmayı,
ateşinde kül olmayı sevdim.
karanlık gecelerime ay ışığı,
yıldız olup avuçlarıma düşmeni sevdim.
mehtabı olmanı sevdim kalbimin
bir gülü sevdim; birde seni can kız

Sevdim...
seni sen olmanı sevdim
aşkını sevdim tutuşmuş yüreğimde
gamlı gönlüme yoldaş
sırdaşı olmanı sevdim yüreğimin,
canıma can olmanı sevdim.
yaşamayı sevdim hasretini,
ağlamayı sevdim. gülmeyi seninle can kız

Sevdim...
seni sevdim
kara gözlerini ellerini sevdim.
bir gülü sevdim birde seniz
gül sendin gonca gonca gönlümde
vurgun gönlüm güle, ben sana sevdalı can kız
aradım... sen yoktun
yalnız gözlerin vardı açan güllerde
yalnızım yapayalnız kimsesiz sokak ortasında
gecelerim karanlık, odam sessiz, ağlıyor duvarlar
sen yoksun, ellerin yok sarıp sarmalayan,
güller açmıyor, kokmuyor yapraklar
gün sendin her sabah yeniden doğan
ve akşam sendin dönüşen aya
bakmıyor gözlerim seninle etrafa
yoldaşı olmuyor, konuşmuyor kulaklarım sesinle can kız
gel bul beni; içimi aydınlat, bir şeyler söyle
gecenin karanlığı kalksın üstümden
dilim çözülsün kalbim söylesin aşktan yana ne varsa
ruhuna fısıldasın en güzel kelimeleri
nerdesin nerelerdesin
kıskanıyorum seni saran geceyi ve gündüzü
havayı ve suyu baktığın yerleri, zerreyi
gel nerelerdesin
özlemin çoğaltır sürgünlerini yüreğimin
uzat kuşanayım dirilten bakışlarını
azat bulsun işgal yüreğim seninle
nerdesin nerelerdesin
yüreğim seni çağırır gözlerim seni arar
ellerim tutmak ister ellerini
vurgun yemiş yüreğim yokluğunda
can paramparça can garip can öksüz
gel nerelerdesin
bak ağlıyor gözlerim
sevdam ağlıyor,
ben ağlıyorum can kız