Can Kırıklarım Şiiri - Ferda Çalışkan

Can kırıklarım batıyor hayallerime,
Heveslerim ağlıyor geçmişin kucağında.
Geçmişimden çok üşüyorum,
Isınamıyorum şimdi'lerin ocağında..
Mezar taşları mıydı duyan, tüm ezâları
Yoksa ruhum mu fısıldamıştı taşlara?
Hapishane avluları mıydı bilen tüm cezâları
Yoksa heveslerim mi anlatmıştı duvarlara?
Güneş miydi tutuşturan şu fezaları,
Yoksa yüreğim mi sarılmıştı semâlara?
Umutlarım gömüldü çaresizliğe,
Üstüne yalnızlık toprağı attı hayallerim
Yıllanmış sevdâlar ektim üstüne,
Anılarımdan damıttığım mutluluk yaşlarını ağladım, fakat yanaklarım kuraktı..
Yeni umutlar doğar mı bu biçare ufuklardan
Çocuklara da oyun çıkar mı anı heybemden?
Kadınlara tebessüm çıkar mı?
Huzuru acıkana ekmek,
Kalbi kırılana sevgi bandı çıkar mı?
Geleceğin merdivenlerinin gücü yeter mi anı heybemi kaldırmaya
Yoksa virâne bir hâlde bekliyor mu suya hayallerimi daldırmaya?
Omuzlarımı yakar heybemden sızan gözyaşları,
Râzıyım ben uzvum yansın,kum yansın, su yansın
Yeter ki çaresizlik mezarından umudum uyansın...