Can Kırıkları Şiiri - Ömer Duru

Acıya aşk, mutluluğa mavi derdin
Kendinden iz bırakma, toplan
Bütün maviliğini al, şevksiz bırak
Madem gidiyorsun kalmasın derdin

Ateşin bağrından çıkmış avcı bıçağını al
Dostun yarasına basar gibi bas giderken
Özlemem sandım ya içim içimi yerken
Hançeri diktin, kalbime orta yerinden

Göz kapaklarımda gezinen
Bulut beyazı kanadından eser bırakma
Haydi bana yükle
Bu şehirden gidişleri sebebini
Dönme tekrar, dönme ki
Sıcaklığını aramayım yeniden

Duvardaki gölgene can katıp kokunu sar,
Bir de üstüne bin, nefes ol da
İçimde yedi başlı canavar olmanı bekletme
..
Bu sızı parmak uçlarımdan değil
Gidişinde kaynaklı her an!
Kokunun gölgesini bıraktığın duvara sürterken kanayan can kırıklarından