Can Kırıkları Şiiri - Seyit Burhaneddin ...

Öylesine kırılıp dökülmüşüm ki
Her bir parçam savrulmuş çevreye
Hüzünlerim bir tarafta
Kalp kırıklarım bir tarafta
Bir can kırıklarımı saklıyorum kendime
Adı üzerinde can kırıkları
Anlatılmıyor işte
Sancıyarak inceden kanıyor…

Mazinin kirli yapraklarından yorgun misafirler düşüyor
Ben unutmak istedikçe onlar hatırlatıyor kendilerini
Cılız omuzlarıma ne yükler binmiş meğer
Vefa borcu minnet borcu
Öde öde bitmiyor
Ben tükeniyorum borç bitmiyor…

Duygularımı kelimelere aktarabildiğim kadar şairim
Kahkahaların arkasına saklıyorum acılarımı
Maskelerle gezmekten yoruldum
Sırlarımın açığa çıkmasından korkuyorum
Sonsuzluğun sessizliğinde kendimi yargılıyorum…

Dünya bir handı han içinde
Erittim bütün yalanları
Bir yalan içerisinde
İstemem kalmasın, maziden hiçbir şey geriye
Can kırıklarımı topladım doldurdum kalbime
Sayılı günlerimi tükettim gidiyorum…

©
19 : 09 : 2020
04 : 28