Cam kırıkları değil,
En çok cankırıkları kanatır yarayı.
Cam gibi değildir can dediğin.
Görüp dokunamazsın,
Bilemezsin neye, ne zaman ve nasıl kırılır?
Camı kırmamak için,
Yapman gerekenler bellidir.
Dikkatli ve özenli davranırsın.
Yine de kırılabilir cam dediğin.
Peki ya canı kırmamak için,
Neler gereklidir?
Nasıl anlarsın onun kırıldığını?
Her ikisi de oldukça narindir.
Ve kırıldıkları zaman,
Tamiri mümkün değildir.
Cam kırıkları da acıtır elbet.
Kanatır belki birsüre.
Ama can kırıklarının yarası başkadır.
Kolay kolay kabuk bağlamaz.
İnce bir sızı olup kalır yüreğinde.
Kimse farketmez belki o yarayı.
Gözle görünmediği için.
Ne kanar doğru dürüst,
Ne de kabuk bağlar....
Kayıt Tarihi : 2.8.2020 13:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Füsun Uluşahin](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/08/02/can-kiriklari-41.jpg)
Mânâ arayınca civan, yorum'u bulmuş yoldaşı
Aşkları yapınca vatan, âşık olmuş vatandaşı.
Seven arayınca civan, sevilen olmuş yoldaşı
Meşkleri yapmışlar vatan, Dil'ler olmuş vatandaşı.
TEBRİKLER...yüreğinize sağlık sn Füsun ULUŞAHİN hanımefendi
En derin hürmetlerimle...başarılar dilerim,
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
TÜM YORUMLAR (1)