Can Kırıkları Şiiri - Pelin Kahraman

Korkularım vardı benim.
Sana dair,bitmek bilmeyen endişelerim..
Sonu bir gün gelecek diye düşünürken bulduğum kaygılarım vardı,
Tek elle hayata tutunamaz sandığım hayaller,
Oysa iki eli birleştirirsem bulacağım huzurlu hayatlar vardı.
Senden başkasına atmaz dediğim yürek,
Senli günlerden muaf olmaya ramak kalmış bir sevdanın dakikalarında.

Hep belirli bir kadrajdan bakmışım bu ömre,
Ruhumu inceden inceden tüketip,dar ağacına götürüyor,
Hayallerimi liğme liğme ediyormuş gün geçtikçe varlığın.
Hep aynı kırık iğnenin dar deliğinden geçirmeye çalışıyordum ipliğimi,
Hep aynı paslı makasın,aynı kör çaputunu kesmeye çalışıyordum seninle.
Aynı sahnede aynı ışıklarla rol alıyor,
Aynı düşlerle hep aynı geceye uyanıyordum yaz sıcağında,
Ardından alnımda nokta nokta oluşan su damlacıkları,
Gözlerimdeki yaşlarla birleşiyor
Ve akıveriyordu dudaklarımın kıyısından..
Bir oh çekip yeni düşlere dalıyordum,korkarak sonundan..
Altı üstü bir kaç saniyelik rüya bile bu kadar yıpratırken ömrümü,
Sensizliğin her zerresinden korkar adım yürüyordum cam kırıklarında,
Ve bir gün..
Sonunu bile bile gittim uçurum kıyısına,elbet bir gün biteceğini biliyordum,
Üstüne üstüne yürüdüm sensizliğin,
Kor ateşler yaktı cayır cayır ciğerimi,
Paramparça oldu kalbim cam kırıklarıyla,
Ardından gözler ağladı yürek yarasıyla,
Korkunun üstüne gidebilmenin verdiği hazzı zamanla,
Ve sensizliğin ilelebet süreceği bir yolculuk başladı CAN KIRIKLARIYLA..
Pelin Kahraman.