Can Kenarı Şiiri - Bay Kara

Bilmiyorum ki sabahın kaçı
Şehirler arası bir otobüsün camına dayamışım başımı

Derin duygularla uzaklara bakerken
Dalıp dalıp gitmişim
Ömür dediğimiz zamanın gelip geçişi gözlerimin önünde

Geride bıraktığımız hayatı düşünüp
Kaçırdığımız anların hüznünde
Bir iç çekiyorum öylece gelmişe geçmişe

Şiir gibi bir hayat yaşamak varken
Romanlara konu olacak acılara boğulduk
Hep yok oldu umutlarımız

İçimizde bir gün yaşaya bilecek olan kelebekler
Kimin için hiçe saydık güzelliğini aşkın

Sadakat içinde yaşamak varken yalanlardan duvarlar ördük.
Sonsuzluğa giden yolda yalnız kaldık

Doyasıya konuşmak varken
Sessizliğe gömüldük
Bir durak dolusu içimizi dökmek yerine
İçimizi doldurduk

Anıları koyup valizlere
Cam kenarı düşlerde
Şehirler arası boşluklarda yaktık can kenarımızı