Can kardesime mektup Şiiri - Fatma Ay

Evet can dostum,arkadasim,kardesim.
Evet dert ortagim,sirdasim.
Seni ozledim,hemde cok ozledim.
Simdi yanimda olsan.

Basini omuzuma dayasan.
Anlatsan,anlatsan,anlatsan.
Ve ben dinlesem,dinlesem.
Bir soylesem,bir dinlesem.

Sonra,dur ayten,dur..:
Basimi omzuna yaslayip aglasam.
Hickira,hickira aglasam.
Seni,bir defa'da ben aglayarak sasirtsam.

Duyar gibiyim sesini...
-Ne oluyor arkadasim,senki demir yurekli;
Bir okadar'da omur yurekli sen.
Senki hep gulen,senki hepimizin derdini dinleyen.
Ve sonunda...Hatasiyla,sevabiyla gunahiyla:
Herkesi sevmeliyiz diyen sen.

Evet Ayten,evet ben! Hani bana yillardir...
Seviyorsun ama birde kendin icin.
kendi benligin icin sev demistin ya.
Iste arkadasim ben kendim icin sevmeyi basaramadim.

Iyi bir ogrenci,iyi bir anne,iyi bir isletmeci.
Bunlari basardim ama...
Senin onerini basaramadim.
Iste onun icin agliyorum desem.

Bana ne dersin?
Beni ayiplarmisin,kinarmisin?
Yoksa sarilip eskisi gibi;
Sende ilk defa benim icin aglarmisin?