Can Işığım Şiiri - Yavuz Bayram Çalışkan

Işığım geldi ansızın, bir nur düştü sevda yoluna,
Maviliklerin ortasındaki yeşil ufuktan yansıdı.
Işığım, vurgun denizlerin en dip noktasındaki karanlıktan,
Süzülürken gözler bakışta, gözler akışta.
Güneşle ay dans ediyor can ışığında,
Bir sevda doğuyor yıldızların koynunda.
Akıyor çağlayanlar, sular özgür,
Geceye süzülüş sevda duldasında,
Uyanan sabah ışıklarına,
İmbat öpücüklerini konduran sen miydin, ben mi?
Bizdik imbatı oluşturan,
Bizdik can ışığı ile yakamozlara düşen.
Sen ve ben...
Martıların çığlığında şarkılar söyleyen,
Dalgalara vuran, çıplak ayaklarımızdı,
Çıplak dudaklarımızdı, değen maviliklere.
Sıcak ellerimi hissediyor musun can ışığım?
Maviliklerin ortasındaki yeşil bakışınla ısıt.
Daha çok ısıt ellerimi canışım,
Bizdik can ışığı ile yaprağın yeşiline düşen.
Sen ve ben.
Cansın,
İçimde yaşayansın, canışımsın.
Sen sevdasın en derinde,
Güneşe değil, gözlerine takıldım
Gözlerindendi damlayan umutlar, can ışığım.

İçtim dudaklarından bade-i şarap,
Kırmızı oldu gönlüm bu gece,
Sineme ateş düştü ellerinden,
İçim bir hoş oldu bu gece,
Nevi baharımın çiçeklerinde,
Gonca gül oldun bu gece.
Öptüm dudaklarını leblerinden alev oldum bu gece.
Bir sen oldun suyun içinde,
Bir ben aktım çağlayanlar gibi bu gece
Gönülde pervaneyim, aşkına divaneyim,
Canımsın, can ışığımsın,
Gözlerimin fer’isin,
Sevdamın sabahı,
Kalbimin seheri,
Günlerimin değerisin.
Bir ışıksın Allah’ın verdiği,
Sarmaşıksın ömrümün sardığı,
Aşksın, sen aşk,
Sanma ki sıradan,
Yazmış seni bana yaradan.
Akıp giden seldesin,
Meltemdesin, yeldesin,
Yeşil tonlu yoldasın,
Canımsın, can ışığım.
Senin bahar dalınım,
Açan gonca gülünüm,
Bil ki artık seninim,
Canışımsın, can ışığım.

22 Ocak 2010 Cuma Yavuz Bayram Çalışkan Muğla