Can İle Güzel Şiiri - Rifat Kurtoğlu

Taşa taş atmaynan baş yaramazsın,
Kan yunur mu söyle kan ile güzel?
Yâr yanına elin boş varamazsın,
Doldur gel hurcunu can ile güzel.

Güle sıtkınan bak aslı dikendir,
Lâkin her gönüle “sevigi” ekendir,
İnsan her insana aynı bakandır,
İnsan olunur mu kin ile güzel?

Oku… Kur’an İncil Tevrat ve Zebur,
Dört kitabın hepsi “sabır” der “sabır”,
Varsa emmâreden benlik kin kibir,
Varılmaz Allah’a “ben” ile güzel.

Sevgide asl’olan sadâkat vefa,
Gönül azığına katıktır cefa,
Çileyi çekmeden sürülmez sefa,
Erilir vuslata bun ile güzel.

Bülbülün sarayı bir karaçalı,
Âleme ibrettir dünyanın halı,
Şu toprağın altı kimlerle dolu,
Nice sultan ile han ile güzel.

Sanma ki kara gün kararıp kalır,
Dertlinin devası derdinden olur,
Her geceden sonra bir gündüz gelir,
Hak neler doğdurur gün ile güzel.

KURTOĞLU’M Allah’ın nuru sevgidir,
Kuluna ihsanı sırrı sevgidir,
Şu yalan dünyanın kârı sevgidir,
Mecnun’un Leyla’sı sen ile güzel.

10-Ocak–2000-Pazartesi