Can İkizim Şiiri - İsa Yılmaz

can ikizim
çok yalnızım
üşür müsün yoksa toprak altında
etrafını karanlıklar mı sardı yoksa
tutsak mısın ecelin koynunda
acı mı çekersin yoksa azap gününde
kalbimin bir yarısı yaralı şimdi

can ikizim
ben de yaşayan bir ölüyüm
senden sonra hiç görmedim güneşi
ışığa dokununca ölecek kardelenler gibiyim
bir lale gibi senden sonra gömdüm kendimi
gecenin soğuk karanlıklarında
odaların kuzguni yalnızlıklarında
tutsak kalmışım yer ile gök arasında
ışıksız yollarda yürürüm
seni düşünürüm her adımda

can ikizim
öylesine büyük ki özlemin
geçmişin yıllanmış hatıralarında
ararım mutluluğu pörsümüş resimlerde
sen hala bir melek gibi bakarsın bana
siyah gözlerinin ışıltısı olur sevincim
gittiğini unutmakla teselli bulurum
oysa geçmişe yaptığım her yolculuk sonrası
biraz daha sensiz kalırım

can ikizim
ayrıyım işte senden
ağlarım yürek yangınlarım dinsin diye
acı çekmekten korkarım aslında
içimdeki seni üzmek kahreder beni
mutlu olduğum yalanını söylerim kendime
gülücüklerim aydınlatır yüzümü
kalbimin ritmi senle atsın diye
can ikizim
mutluyum
mutlu olasın diye…