İnciler dökülür yüreğinden parmak uçlarıma...
Suskun yüreğim fırtınalarda kalmış ufak bir sandal gibi çırpınır umutsuzca...
Sevda ağacının son dalı da kırıldı kırılacakken kollarımda, sen doğdun güneş gibi ufkuma...
Gecelere sığmıyor gönlümün heyecanları artık...
Düş kurmaktan yorulsam da özledim çokça seni...
Bir gelsen diyorum yaşadığım şu koca şehre...
Kızkulesi önlerinde simit atsak martılara...
Saçların rüzgarla dalgalanıp yüzüme düşse...
Hüzünlerimi boğsa her değdiğinde...
Ey ruhumun enerjisi, Ey fırtınam, Kasırgam...
En patlak denizlerde sığındığım limanım...
Feda olsun uğruna hem herşeyim hem canım...
Sen anamsın, hem babamsın, hem sevdiğim insansın...
Şu yalan dünyada tek gerçek olansın...
Her gülüşünde aklımı başımdan alan...
Her şeyi unutsam da hep aklımda kalansın...
Dostumsun, arkadaşımsın, sırdaşımsın en vefalı...
Solan bahçemdeki tek fidanın en yaşil dalı...
Daha nasıl anlatsam seni be güllüm...
Can içinde cansın...
Sen ömrümde tanıdığım en şahane insansın...
Murat Nail Güney
01 Kasım Salı... 22:35 Balat/ İstanbul
Kayıt Tarihi : 1.11.2016 21:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu en gerçek hikayem... En gerçek aşkıma... Belki kavuşamayız ama... Öykümüz kalır sonsuzluğa...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!