Can İçi Şiiri - Süleyman Yavaş

Can içi
Bugün eski hatıralar geldi aklıma
Çıktım da geçmişi dolaştım
Seni gördüğüm yerlerde
Alev alev oldu içim
Ve bir damla yaş düştü gözümden
Ağladım
İnan bana sevincimden oldu bu

Can içi
Sevgi aşk bende sanki bir hiçti
Gönlümden kopup gelen duyguları
Bir takım yalan dolanlara verirdim
Tabi
O güne kadar
Seni gördüğüm güne kadar
Ben beni bildiğimden
O yaşıma kadar

Can içi
Göz göze geldiğimiz o anda
İçimde
Serin yaz rüzgarları gibi
Hoş ferah bir rüzgar esti
Sevgi aşk denen duyguların
Gerçek olduğunu o gün anladım
Kavramıştım artık
Ferhat'ın
Dağları neden deldiğini
Mecnun'un
Çölde ne aradığını

Can içi
Şimdi senden uzağım
Sensizlik çirkin bir canavar olmuş
Her gün ağır ağır yiyor
Burada
Güzel diye birilerine baktığımda
Gözlerim acıyor nefesim daralıyor
O vakit şöyle düşünüyorum
Galiba
Bu gözlerim bu nefesim hep sende kalmış

Can içi
Beraber olduğumuz vakitler
Gözlerine dalıp dalıp giderdim
Göğün mavisinde
Denizin dalgasında bulurdum kendimi

Can içi
O zamanlar
Gönlümdeki bir çift kelimeyi
Dilime çıkaramazdım
Gönülden geçenler dile gelse bile
Dolanır dururdu
Ya sesim kısılır
Ya da hiç konuşamazdım
Anlatamazdım duygularımı
Gösteremezdim sana benliğimi
O bir çift kelimeyi karşında okuyamazdım

Can içi
Ama bak
Şimdi okuyorum şimdi söylüyorum
Seni seviyorum