Benim zulamda bir demet çiçek var
Acılanmış çocuklara armağan
Bir gün verilecek.
Benim penceremdeki parmaklıklar
Elma ağacından,arasından
Gün sızıyor gözlerime
Ve odağımda duran ukteye
Çocukluksuz bir yaşamın
Tam ortasındaki hiçlikte
Bir ağız var suskun,
Gözler var
O’na ait ve bakan.
Ellerim dolup taşsın her bir anıyla
Kıyamadığım çocukluğumdan kalan,
Ve sunayım O’na,
Gözü yaşsız kalsın artık!
(sadece yere düştüğü için ağlasın)
benim zulamda unutlumuş bir sayfa var
bir benim unutmadığım
yadigar...
bir gün sunacağım.
Sayfa bir beyaz bulut
Tüm ağırlıkların-cefaların,ezaların-
Ufalanıp
Tebeşir tozu gibi üflendiği
Tertemiz bir sayfa,umut yüklü,
Benim zulam,sevgili
Soğuk değil taşları..
Kayıt Tarihi : 9.4.2006 20:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
''Benim zulam, sevgili''___Sizin yazdığınız gibiyse eğer, zulanız sevgiliniz oluyor.
Sevgiliye hitap ediyorsanız, virgül '' zulam''dan sonra olmalıydı.
Benim zulam, sevgili
Soğuk değil taşları..
Selam ve saygı ile...
TÜM YORUMLAR (1)