karanlık bir dağın zirvesinde
binlerce pamuk yığılı sanki,
tabiat ana ne etmiş ki?
o kasvetli rüzgarlar esmez
olmuş belliki.
göğün mavisinden eser yok!
akşam kızıllığında vakit,
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
varlığıma mı? yokluğuma mı?
bu serzeniş soramıyorum,
şimdi bulutları mesken edinen,
can' ı can ın peşindeyim..
Yoğun duygular sarmış her kelımeyi okuyanı içine çekıyor gönlüne sağlık sevgilerimle
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta