Can Her Bedende Aynı. Şiiri - Adnan Şahin 2

Ben yolumu biliyordum,
o bilmiyordu.

Az önce indirdiler onu,
bir Kartal taksinin arkasından.
Ne tuhaf ki açılmak istemedi sanki bagaj kapağı.
Sahibi bir iki dakika uğraştıktan sonra
söve söve açtı kapısını,
tuttu kulağından attı arabadan.
Arabadan inince öylece dondu kaldı.
Sonra geçti önünden arabanın,
sahibinin vicdanına basar gibiydi ayakları.
bastı gaza adam,
sürdü gitti nankörlüğe arabasını.

Az biraz kangal kırması,
kuyruğu kesik yaşlı bir çoban köpeğiydi,
kilometrelerce uzağa getirip sokağa attıkları hayvan.

Önce on adımlık çemberler çizerek,
etrafında döndü durdu.
Sonra geldi tam bırakıldığı yere,
arabanın gittiği yöne ağlamaklı bakındı.

Ben yolumu biliyordum,
O bilmiyordu.

Bir ara göz göze geldik,
-Yaşlandın artık, işe yaramıyorsun diye
senide attılar mı yavrum?
Dedim.
Sanki anlamış gibi bana kuyruğunu salladı.
‘’Boşver’’ dedim ‘’aldırma! ’’
‘’Herkese yeter ekmek,
herkese yeter dünya!
bir yolunu bulursun nasıl olsa.’’

Nasıl bir vicdandır bu,
bu nasıl kadimsizlik.
Yıllarca yol arkadaşın olan cana,
yaşlandı diye hadi işin bitti demek
insanlığa sığar mı?
Hayvanda olsa can taşıyor işte.
Nasıl çaresiz,
nasıl şaşkındı.
bir görseniz;
içiniz dağlanırdı.

Ama sonra işte,
patilerini umuda adımladı…

14.06.08