Can Gülüme Gönderilmeyen Mektup -Düzyazı ...

Can Gülüm,

veda mektubumdan sonra aylar ve mevsimler birbirini kovaladı.. Sana yazıp da göndermediğim bu kaçıncı mektubum, ben de bilmiyorum.. Nasıl gönderebilirdim ki? Aşkımızı bitiren, aramızdaki tüm bağları acımasızca koparan sendin.. Henüz yaşamadığımız o yüce aşkı mezara gömmeyi hiç istemedim.. Bana yüreğinin dokunuşuyla dünyaya meydan okuyacak güç verdiğini, bir tek sözünün beni sana bağlayacağını anlatamadım.. Gözlerinin içinde gördüğüm, aşk tapınağında okuduğum duam, tuttuğum dileğim olduğunu tüm lügatları kullandım da, yine de sana ifade edemedim..

'Sana kalbimden Taç Mahal yaptım. Sultanı ben, Şahı sensin, saltanatın ise yüreğim' dedim.. 'Taç Mahal ölü bir aşkın anıtıdır' dedin.. Sana olan aşkımın derinliğini, zaman ötesi de yaşayacağını sana inandıramadım.. Sen 'ebedi aşk yok' diyerek kanatlarımı kırdın ve bana diyecek söz bırakmadın..

Sevdayı delice yaşamak varken, neden çelişkilerle donatırız? Neden önümüze çıkan küçük mutluluğu görmeyip, büyük mutluluk peşinde koşarız? Artık soruların bir anlamı kalmadı, biliyorum.. Bensiz geçen ömründe şimdi mutlu musun Can Gülüm? 'Rahatım' dediğin o her zamanki halinle gerçekten de rahat mısın? Kutsal sevdamı maceralı kalplerde, gülüşlerimi maskeli yüzlerde buldun mu? Sensizlikle düğümlenmiş anılarının sancısı yüreğimi kasıp kavururken, seni hala taparcasına sevdiğimi biliyor musun? Yokluğun ruhu gönlüme dikenler gibi batsa da; yürek atışlarımda daima 'SEN' olduğunu biliyor musun? Bilsen de neyi değiştirir değil mi? Gözlerinin içi gülerken, kaygısızca 'ben de seni çok özledim' der miydin? Yoksa usulca ellerini ellerimden çekip, gözlerini yere indirerek, 'sizi tanımıyorum' mu derdin? Öyle ya; ben artık senin mazinde meçhul bir sevgiliyim..