Can Gülüm Şiiri - Necat Önder

Ben bir masum çocuk değilim amma
Çocuktan da beter oldum ben gülüm
Bütün sevinçleri kaldırdım dama
Sayende belayı buldum ben gülüm

Her şeyi bıraktım her şeyim gitti
İçimdeki en son sabırda bitti
Hatta kendime de inancım yitti
Hal bu ki iyi bir kuldum ben gülüm

Ne kışı kış bildim, ne de yazı yaz
Bir yaz güneşinde yaladı ayaz
Mutsuzluk ne ki of ölüm bile az
Aman ne dertlerle doldum ben gülüm

Kaçtın benden kötü bir gerçek gibi
Korktun sanki zehirli böcek gibi
Yoldun kanadımı bir çiçek gibi
Diktiğin saksıda soldum ben gülüm

Ne olurdu sanki gelsen ne vardı
Yüzüme bir tek kez gülsen ne vardı
Seni özledikçe içim yanardı
Gurbette kendimi yoldum ben gülüm

Ah can ocağımda zehirden bir aş
Vah dertlere çanak tutan dertli baş
Niçin içim benim böyle pür telaş
Neden derinlere daldım ben gülüm

Ümidim bitince boynumu büktüm
Sabrın çivisini mermerden söktüm
Yıllardır ilk sana gözyaşı döktüm
Ve çaresiz mahzun kaldım ben gülüm