Can Gülüm Şiiri - Fahrettin Siyamoğlu

Senden ayrılalı kaç yıl oldu kaç asır geçti saymadım
Sen giderken ardında dağ başı yalnızlığı bıraktın bana
Bir çöl sessizliği bir çöl karanlığı
Kimsesizliğin oldu yokluğun kederim
Söyle şimdi ben nereye giderim
Yağmurlar bu şehre kızgın artık
Kar yağıyor şehrin arka sokaklarına
Şimdi kar içinde bedenim buza döndüm

Sen gittin kar yağıyor bu kente
Gökyüzü yerlere değdi sanki
Bembeyaz bir gülücükle naz ediyor bana
Bir eski şarkı gibi geziniyor sokakları gözlerim
İnsanlara anlatamadım kimse bilmiyor bu hikayeyi
Bir ben biliyorum birde Allah
Belki hiç okumayacaksın
Belki hiç duymayacaksınacı çektiğimi

Hani hayallerimiz vardı geleceğe dair
Hani hiç ayrılmayacaktık bir ömür boyu
Hani ellerin ellerimde olacaktı kopmayacaktı
Olmadı be gülüm olmadı kopuverdi mutluluk zinciri
Mutluluk hayallerimizi rüzgarlar savurdu
Ulaşamayacağımız yüksek dağlara
Ve kar yağıyor şimdi yüksek dağlara üşümekteyim bir tanem
Öylede olsa hala koynumda mavi mavi hayaller var sana dair
Sen gideli yüreğim yangın yerine döndü
Kar yağıyor Okmeydan sokaklarına üşüyorum
Ve sen yoksun ellerim cebimde köşe başlarında tir tir titriyorum
Giderken benide al diye bağırabilmiştim sadece
Ama nafile duymamıştın

Yıllarca hayalinle yaşadım bu kahrolası yerde
Hep hayalinle avundum senden uzaklarda
Bir tatlı sözüne bir tebessümüne hasret kaldım
Sen bir serap gibi içimin çöllerinde
Yaklaştıkça uzaklaştın uzaklaştıkça yaklaştın
Bilki hayalin bile serinliktir kavrulan yüreğime
Üşüyen yüreğime sıcaklıktır

Gel ey sevgili meleğim can gülüm bir bahar sabahı
Toprağıma can olmak için gel
Damarlarıma kan olmak için gel
Hasret boyu uzayan raylarda gönlümün sıcaklığında hasretim
Bilki kaynağım sendedir, mutluluğumun çaresi sendedir
Uzaklığın çekilmiyor, uzaklığın işkence
Ne zaman seni düşünsem şiirler dökülüyor kar gibi kaldırımlara
Şarkılar ağlıyor yokluğuna

Gel can gülüm hadi gel
Uzak dağbaşlarının serin seherlerinde
Gökyüzünde gözlerini aradım
Kaç kez seni ararken ırmaklara derdimi
Ağıtlarımı rüzgarlara döktüm bin ahla inledi yeryüzü
Kan damladı gül yapraklarından bülbüller figan etti
Özlemin bir bulut gibi sardı beni
Bir yağmur gibi yağdı her gece damlalar
Yüreğime vurdukça sensizlik hergün biraz daha büyüdü içimde

Gel ey can gülüm ayakların kanasada dikenlerden
Binbir pusu kurulsada yollarına
Prangalar vurulsada ayaklarına kırıp zincirlerini gel
Geceler boyu hayalinin peşinden koşarken şaşırıyorum yolumu
Bir uçuruma düştüm canım yandı kan revan içinde heryanım
Gelki uzak dağ yollarından küçük bir su olup sevgiyle akayım gönlüne
Ürkek ceylanlar gibi sokulayım yanına
Gel koru beni zamanın zulmünden
Merhametini esirgeme al kucakla beni şefkatle
Yüreğime bıraktığın ışık için aşk için kucakla

Seni tanıdıktan sonra her gece böyle
Yorgunum sensiz
Hani diyorum bir gece hasretini yüklenerek çıkıp gelsen
Isınsa üşüyen duygularım
Sonra başını koysan göğsüme
Kapansa kirpiklerin sevgiyle bir daha hiç uyanmasam

Ey öksüzlere yüreğinden merhamet pınarları akan sevgili
Gel tut ellerimden beni sensiz bırakma
Rüzgarlara yükledim özlemini bu gece sevgilerimi veriyorum sana
Yalnızlığımda nice dilek ipleri bağladım ulu ağaçlara
Ne zaman geleceksin diye adaklar adadım yatırlara
Belki dönersin ve yeniden yeşerir diye tüm hayallerimiz
Gel adını can gülü koyduğum canımın gülü
Gül açsın zamansız da olsa gönlümüzde
Kimseciklere görünmeden bir sır gibi bir rüya gibi bir meltem gibi gel
Ve gitme bir daha.........