Can Gibi Şiiri - Sadık Softa

Sokaklar çekmiyor beni,
Gitmiyor ayaklarım can!
Ne gün kaldı ne de güneş,
Bir şeyler koptu canımdan.

Hani kanı donar ya insanın,
Buzlar süngü tutar ya saçaklarda,
Hani kar yolları kapar ya can,
İnsan çaresiz kalır ya hani,
Şimdi öyle bir an.
Canım çekilmiş,
Damarımdan.

Karakışa merdiven dayamış yüreğim,
Duldalarda kaybolmuş umutlar,
Saçı başı karışık, kararmış,
Kül rengine dönüşmüş can,
Ağlamaya durmuş bulutlar.

Siyah örtüsünü çekmiş samanyolu,
Gizlenmiş yıldızlar birer birer,
Pesengü bağlamış yüreğim,
Donmasaymış eğer can,
Donmasaymış,
Ağlayacakmış gözlerim.

Karalama defterlerinde kalmış adımız,
Buz tutmuş, her taraf bora ve kar
Zemheriye ulaşmışız can,
Kalmamış canda karar,
Artık,
Artık aramazmış yar.

Yalnızlığım yoğrulmuş gönül tasında,
Yarden mi, serden mi derler ya hani,
Ben ikisinden de geçmişim can,
Islatmışım mendil misali gözlerimi,
Ağlamışım.

Yüreğimde buz tumuş tek düzelik,
Yalnız ve tek başıma kalmışım,
Yalnızlık var ya can,
Yalnızlık var ya!
Benimle şimdi,
Can gibi...

Çankırı-27.09.2004