Can evimi yakmadı Şiiri - Ferit Battal

Kâinatın nurları semadaki yaşları
Hırçın hırçın coşarak can evimi yakmadı
Dört biryanı süslenen kabrin bütün taşları
Gözlerime bakarak şu eneyi yıkmadı

Ak ve siyah bulutlar emr olunca yeşerir
Bülbül naza çekince gökte uçan kuş erir
Bir kalbe aşk düşünce gözler ağlar yaş erir
Şu sevdalı yüreğim çağlayarak akmadı

Bedeni tek han sayma bir kaç parça bölümdür
Ömür yüze varsada akıbetin ölümdür
Bir cana acı vermek mertlik değil zulümdür
Can verdiğim o maşuk cemalime bakmadı

Yarab kesme aşkımı yâd eller kabrim eşer
Sen rahmansın ya celil bu kulun aciz beşer
Aczini bilen bir can senin aşkına düşer
Var git nefse desemde bedenimden çıkmadı