Can Evimdesin Şiiri - Ayşe Manav

Ayaza vuran ömrümde,
Tel tel kar düşen saçlarımda,
Çizgi dolu alnımda,
Bin keder yüklü yaşamımda
Tek mutluluk kaynağımsın.

Gözlerimin feri solsa da,
Tenim yol yol çizgi dolsa da,
Yüreğim hasretinle yansa da,
Dudaklarımda nefesim son bulsa da
Tek sevdiğimsin can meleğim.

Bir gün bu çilekeş ömre veda edersem,
Bil ki ne benliğimdesin
Ne de kalbimde,
Öyle bir yerdesin ki,
Kimsenin ulaşamayacağı yerde,

Sana baktığımda kendimi gördüm hep,
Kendime baktığımda seni,
Sen, ruhumun can evimdesin,
Bir gün toprak olsa da bu beden,
Ruhum sonsuza dek seni seven.

Dudaklarımda son hecem,
Sen, sen yine sen.

22.02.2008