Can Evim Şiiri - Ahmet Keleş

Güneş mi tutuluyor, Ay mı bilmem?
Sen gidince karardı her yer birden.
Karanlık içinde kaldım ne gelir elden.
Süremedin yarama bir parça merhem.

Işık değilim ki, güneş senin gözlerin.
Mum gibi eriyip giderken yüreğim.
Dokundukça tenini zavallı gözlerim
Gönülde prangalar, boğazda düğüm.

Sana güzel yapan bu talihsiz gönlüm.
Ömür, ela iki göz arasında bir sürgün.
Ah! Yürek ağrım, sessizdir çığlıklarım.
Suçluyum, elimde değil duygularım.

Zamanımıydı yalnızlığa yolculuğum
Yanık türkülere gözyaşı kondurdum.
Sen yoksan ben suskun hep suskunum
Zalimsin hayat, bu gün çok yorgunum.

Dert ortağı sırdaşım, masum şiirlerim.
Gün batınca, yıldızlarla gülümserim.
Neydi suçum hep acılarla yoğruldum.
Bu sefer tam can evinden vuruldum.