Can Efendim Şiiri - Ali İset 2

Bezm-i elestten geldim, kalmadı canda mecâl.
Bir sermedi rahmetin, aşkında söndü melâl.
Ruhumun tan yerinde, parlıyor ay cemalin.
Her şûlesi aynamda, envârıdır kemalin.
Risâlet semasında, miraç gibi duasın.
Seyre can ver Efendim, hakikat aşinasın!
Sana meftun yürekler, iştiyakıma can ver!
İhsan-ı ilâhiden, dergâhıma irfan ver!

Secdegâhım titriyor, ıssız çöl ayazında.
Kaç gözyaşı medfundur, gecemin niyazında.
Artık ağlasın gözler, rahmet yağsın ırmağa.
Senden koklayan güller, bahar saçsın toprağa.
Ocağım kül kaynıyor, duman doldu sığınak.
Göze can ver Efendim, sele dönsün sağanak!
Gül yüzünü ararım, şu dizlerime can ver!
Bir şefaat bekleyen, kalbime heyecan ver!

Sen sohbet-i sultansın, Sensiz lisan karadır.
Seni anmayan gönül, ten içinde yaradır.
Bir nefeslik tebessüm!.. Bad-ı sabâ bileyim.
Bekliyorum nârımla, ab-ı kevser güleyim.
Cansız kaldım çaresiz, mezarımda yaslıyım.
Kalbe can ver Efendim, ten evimde paslıyım!
Yağmalandı güllerim, gülistanıma can ver!
Handan olsun günlerim, bir sohbet-i canan ver!

Düşkünsün ümmetine şefkatin âbad olmuş.
Hastasıyım bir canın, dermanım derde solmuş.
Lütfeyle Sen Habibim, bak dinmiyor figânım.
Yandıkça yanıyor Nâr, gül bekliyor hazânım.
Kıştan soldu baharım, figân ağlar âşiyan.
Güle can ver Efendim, gülşenim yandı püryan!
İnsanlık serap oldu, şefkat-i kalbe can ver!
Hoşgörü ikliminden, ahlakıma vicdan ver!

Sende âmâde kaldım, yolunda bahtiyarım.
Tut elimden Sultanım, izindir son kararım.
O refref sözlerine, pür iştiyak bendeyim.
Canımı ver Efendim, bir dirilmez tendeyim.
Şekvayım gafletimden, günah yolumu bağlar.
Öze can ver Efendim, göz ki aşikâr ağlar!
Can pazarında ölüm… Yürek fethine can ver!
Bir seninle bahtiyar, mihrabıma sultan ver!

Gül kokluyor hasretim, günlerimde intizâr
Yağmur dahi ağlıyor, gözlerim benden bizâr
Derdim öyle derin ki, arzuhalim kanıyor;
Hayalim her cananı, gerçek tabip sanıyor.
Ümidim can peşinde, oysa derdim âyandır.
Cana can ver Efendim, canlar sana kurbandır!
Yandı yandı tennurem, neyzenime can ver!
Esrar-ı hikmetinden, gül kokulu umman ver!

Can katıyor hayata, âlem şümul rahmetin.
Kalbimizde mahfidir, o sırlı inayetin.
Vuslat peşinde canlar, bir beşaret bekliyor,
Can deyip ağlayanlar, Sende gülmek istiyor.
Sebeb-i canım Sensin, can aşkımsın Cananım!
Aşka can ver Efendim, Can, Habib-i zişânım!
Hayrandır canlar sana, visal-i cana can ver!
Bütün canlarıma dost, hayatıma Kuran ver!