Can Dostuma Şiiri - Hüdai Özkan

Küçük bir fidandı onu arka bahçeme diktiğimde.
Sevgi ile saygı ile sabır ile suladım büyüttüm.
Dallandı yaprak yaprak gövdesinden taştı.
Yakan güneşlerin gölgesi oldu gündüzümde.

Yorulduğumda yaslandım güçlü gövdesine.
Tatlı meyveler verdi huzur dolu soframa.
Rüzgârın sesi name oldu yaprak hışırtısında.
Varlığı ile güven ve huzur oldu günlerime.

Kök saldı toprağın derinliklerine yıkılmamacasına.
Yıkılmayan umutlarımın gövdesi olduğu gibi.
Giderken hep karşımda geldiğimde asilce karşımda.
Dim dik ayakta her zaman yanı başımda.

Kim kaldı ki yanımda bahçemdeki ağaç gibi.
Kök salıp kim yıllarını geçirdi hayatımda.
Sadık dostum diyebildiğim kim kaldı.
Bir dikili ağacım var dost diyebildiğim.