Can Dostuma Şiiri - Mehdi Akan

_Yaşam bir yansımaymış… Ölüm kapını zorlayıp kırınca, seni can evimden vurunca anlıyorsun yaşamın bir yanılsama olduğunu… Ansızın başlayan ve bir anda yok olan yaşam deryasında yürürken kötülüğe ve kalp kırmaya gerek yok, buna zamanımız da yok…

(1.bölüm)

Karşılıksız verilen emekler ve çabalar
Dur durak bilmeyen kinayeli yaşamlar
Istıraplar, acılar, her zerresinde gözyaşı
Her yudumunda içe doluşan yaşam zehri
Her zaman ensesinde kalın bir gölge
Her vakit öten akbabaların sesi
Serkeş duruşlar ve karamsar bakışlar
Handikaplara eklenen serserilikler
Kendini beğenme, gurur ve tarifi belirsiz kibir
Uğraşılar, kendinden başkasını sevişler
Kendin dışındakilere ait düşünceler
Vicdan muhasebesi insanlığa dair
Ansızın vurulan tokatlar, öğrenesin diye
Melankolik aşklar, kahkahalar
Camlardan içe süzülen yakıcı yaşlar
Utanılası davranışların şiddeti
Yaşam yolculukları tanışma adına
Ana, baba feryatlarına karışan yalvarışlar
Tutunacak bir yaşam ümidi her daim
Kimsesiz bir sessizlik, kimliksiz bekleyişler
Tepe taklak olmuş beklentiler
Patavatsız kişilerin kendinden emin sözcükleri
Hayat meyvesinden alınan küçük ısırıklar
Adımlara yüklenen anlamlar
Umudun verdiği büyük bekleyişler
Dönen çarklara inat kendin olma gayreti
Kötülüklere karşı statik duruşlar
İyilik ve güzellik için verilen onca zaman
İnsan olabilmek için yutulan kitaplar
Yaşantılar ve deneyim ürünü olan akıl
Doldurmak için kovasını, emeklenen günler
Bedenini durmadan süsleyiş
Güzelliğe güzellik katmak için yapılan yarışlar
Yaşamda kalmak için yenilen canlılar
Canları yakmamak için kendini feda edişler
Yaşam sevdasına yeni yeni ayrıcalıklar sunmak
Dağ gibi engelleri büyük planlarla aşmak
Tutuklanmış bir ruhla durmadan yaşayış
Dağılmamak için parçalarını elleriyle sıkı sıkı tutmak
Bedenini büyütmek her defasında, kendine şaşırmak

(2.bölüm)

Evet dostum
Bir gün bitecekti hayat yolu
Bir gün tükenecekti vücutta kan
Bir gün gülmeyecekti gülen yüz
Verilen gayretler yalan olacaktı
Yapılan bütün iyi niyetler
Sunulan bütün armağanlar
Çekilen bütün ıstıraplar
Anne, baba, arkadaş yok alacaktı
Bir gün bitecekti acılar

Sen bana, ben sana ‘hep sabır’ derdik
Biz birimize kol kanat gererdik
Ayrılmazdık güneş ve evren gibi
Terk etmezdik kendimizi bir yalan uğruna
Kırmazdık birbirimizi bir sevda uğruna
Hep yan yana, omuz omuzaydık
Sen acılarından bahsederdin
Ben usanmadan dinlerdim
Sen mutluluklarını anlatırdın
Ben onlara farklı anlamlar katarak sana gönderirdim
Ben aşklarımdan bahsederdim
Sen, bir parçam, sen
Her defasında dinlerdin sıkılmadan

Bana bendin
Beni bir ben bilirdim, bir sen
Seni bir ben tanırdım, bir de yalan dünya
Sen beni avuturdun her zaman
Bazen susardın, ben dayanamazdım
‘Sen bu olamazsın’ derdim…
Hep gülerdi o nur yüzün
Her zaman iyilik doluydu kalbin
Bütün karamsarlıkları bir vuruşla alaşağı ederdin
Ürkütmezdim hiçbir kulu
Herkesi sırtlardın, ‘belim bükülmez’ derdin
Hiç üzmezdin kendini
Hayata her zaman yakındın
Yâ da uzak görünmemek için savaşırdın
Kaybettiklerine gülüşün geçişin
Benim sana kızışım
Benim her zaman sana gelişim
Her fırsatta sana sarılışım
Beni anlayan tek insan olman
Seni anlayan bir ben olmam

(3.bölüm)

Evet, can yoldaşım
Ömür dediğin hödüklerin savaşıymış
Hayat dediğin bir acı keşmekeşmiş
Zaman dediğin aptal bir kandırmacaymış
Mekân dediğin olmayan bir yanılsamaymış
Talih dediğin sonucu erken görmekmiş
Hayatın en büyük ikramiyesini ben kazandım
Dostum, hayatın en acı kazığını ben yedim

Gittin ve yoksun
Olmayacaksın bir daha
Yaşam yolunda bir aksesuar bıraktın arkanda
Yalnız yürüyen bir ben kaldım yaşamda
Şimdi acılarımı yalanla birleştirip
Şimdi tüm umutlarımı renkten renge çevirip
Yaşamda kalma mücadelesi veriyorum

Sen rahat ol dostum
Sen ferah tut gönlünü
Sen kazandın, biz kaybettik
Seni yitirdik, fakat asla unutmayacağız
Asla terk etmeyeceğiz
Asla tükenmeyeceğiz sen bizde var oldukça
Kendine iyi bak ve sakın üşütme
Yalnız kaldığında bizleri düşün
Ve sakın sıkılma
Ve sakın sıkımla dostum
Sakın sıkılma…

(Mesut IŞIK anısına)