Can Dostum Şiiri - Figen Yıldırım

Hatırlıyor musun okula başladığımız ilk günü
Ürkek çekingen bakışlarımızı,
Liseli gençler olmuştuk.
O günü hiç unutmuyorum; ayrı sınıflar da oluruz diye
Nasıl da korkmuştuk….

Aynı sırayı paylaştık yıllarca
Sen cam kenarı ben koridor
Köşe kapmaca
Sınavlar da gelince yan yana
Kopyalar hazırlamıştık defalarca…..

İlk aşkını nasılda anlatmıştın
Büyük bir heyecanla;
Benim ise ilk aşkım bir muamma.
Sınıfımız okulun en yaramazı ve çalışkanıydı…
Biliyor musun..
Şimdi adını bile hatırlamadığım biri
Bana deliler gibi aşıktı…..

Zaman nasılda su gibi akıp geçti
Gelmiştik okullu olmanın sonuna…
İstemeyerek vedalaştık.
Çizmek zorundaydık yarınlara bir rota…

Üç yıl aradan sonra, ikimizde kurduk birer yuva;
Belki de o an başladı hayatla ilk tanışmamız….
Çoluk çocuk derken, durmuyordu yıllar
Geçip gidiyordu zamanımız….
Ayrı düştük birbirimizden
Ne bir adres, ne bir telefon
Tam onbeş yıl sonra aradan
Geri döndüm gittiğim yerden….

Ağlayan gözlerle
Sen oldun ilk aradığım.
Can dostum…
Biraz hüzün biraz hoş sohbet
Konuştuk durduk anılardan…
Boyumuzca çocuklarımız vardı
Tek düşüncemiz onlardı…….

Bir gün buğulu gözlerle çıktın karşıma,
Anladım;
Mutsuzluğu sen de tatmıştın.
Söz verdik birbirimize
Yıkılmayacaktık..
Yeniden direndik acılara,
Bu kaderin bize oynadığı son numara…

En zor günlerimizde
Yine sarıldık birbirimize..
Bazen isyanlardaydık
Sabaha kadar ağladık…
Bazen de polyannacılık oynadık,
Yılmadık,yıkılmadık
Hep ayaktaydık…

Ne yapalım can dostum
Biz bu dünya da
Mutlu olamadık….