Can Dostum Şiiri - Osman Sarıhan

Bilirdin, ben söylediysem dostum kelimesi anlatmakla bitmezdi
Bilirdim taş atsam gül atacağını bana
Bilirdin taş atsan gül atacağımı sana
Bundan olsa gerek bir kerecik kavga edemedik dostum
Bir gün dargın olamadık
Onurumuza dokundurtmadık
Kahramanlık hikayelerimiz hiç hüsranla sonuçlanmadı
Ne pusuya düştük, ne uçurumun kenarında olduk
Çünkü ortak bir cümlemiz vardı
“Ölümden öteye köy mü var? ”
Ölürsek beraber ölürdük, yaşarsak beraber

Sana hiçbir şey ıspatlamama gerek yoktu dostum
Sorularımızda neden, sorunlarımızda imkansızlık yoktu
Yüreğimizde korku, kafamızda soru işareti yoktu
Ateşin ortasında olsam, ateşi kavurur gelirdin
Okyanusun ortasında olsan, kurutur okyanusu gelirdim
İkimizde bilirdik
Bu yüzden olsa gerek hayır yoktu sözlüğümüzde
Mekanlarımız, zamanlarımız farklı olabilirdi
Bir şeyleri yarım da bırakabilirdik
Ama sitem yoktu cümlelerimizde
Aradan yıllar geçse ne fark eder
Bıraktığımız yerden devam ederdik nasıl olsa
Çünkü mesafelerin önemi yoktu bizim için
Ruhumuz birdi bizim
En büyük balığı biz tutar, en uzaktaki kuşu da biz vururduk
En güzel futbolu da biz oynardık
Çünkü farklı takımda olmazdık biz

Hiç zamanımız yoksa bile bayramlarımız vardı
İlk defa iki bayramı da beraber kutladık bu sene
Belki de Allah’ın bir lütfüydü
Yine sattık anasını dünyanın
Yine dünyayı döndürdük etrafımızda
Ortak ıslığımız, tek dal sigaramız, sloganımız…
Bursa, Yalova derken
Sakarya’ da ayrıldık tek ruhumuzu paylaşarak
Ve iki hafta sonra güzel bir gün
Cuma saat altıda iki defa çaldı telefonum
Ahmet hastanede dedi teyzem beyin kanamasından
Soğuk bir şaka gibi geldi bir anda
Bu haberleri filmlerde duyardık televizyonlardan
Benim dostum güçlüydü
Gözümden yaş akmadı o an
Ama içimde bir şeyler kaynıyordu
Dostumun başı kanıyordu benim yüreğim
İzmit yolunda bir telefon daha
Kısık ve titrek ses tonuyla konuştu İsan abi
“Ahmeti kaybettik”
Sanki Türkçe dersindeydik
Özne ve yüklemi olan sıradan, basit bir cümle
Ama ben anlayamıyordum bu cümleyi
Defalarca tekrar ettim içimden
Boşlukta düşüyordum sanki ve nereye baktığımı bilmiyordum
Geçmişimi ve geleceğimi topluyordum zihnimden
Ve bütün işlemlerin sonucu sıfır, hemde kocaman
Dostumu kaybettim ve yapacak hiç bir şeyim yoktu
Kısık hıçkırıklarla tekrar tekrar:
'Dostuma ölüm yakışmazdı' dedim.
Bu bir sitem değil ama ilk defa çaresizdim
Ve ilk defa kız gibi ağlamaktan utanmıyordum dostum güzel insan
Aylar geçti ama yargım değişmedi
“Dostuma ölüm yakışmazdı! ”