Can Dostum Şiiri - Soner Güncan

Kirli sakalıydı içindeki isyanın dışa vurumu
Ne imitasyon aşkları vardı ne anasonlu kahkahaları
Anlındaki sert çizgiler sürekli çatık kaşları
Sırça köşk gönlü ile daima tezattı o bakışları
Yeşil parkesi ile eskimiş postalı
Sermayesi işte sadece adamlığı.
Yanlızca bu yüzden değildi semaye düşmanlığı
Ezilmiş,itilip kakılmış yurdum insanının
Tarihteki aynasına bakmasıidi onu çağlar ötesine iten
Dik dururdu omuzları dünyanın yükünü bile gezdirirken
Yola çıktımı hızlı yürürdü
Çünki acildi yapması gereken
Gittiği yere güven saçardı
Zordu onla yürümek
Bir adımda Önkuzu,İmamoğlu
Bir adımda Halil birinde Selçuk olurdu
O hep poyrazın dikine gider
Meltem eserken şehrin sokaklarında
Dilindeki tekbir ile elindeki tesbih ile bir olur
Fırtına ile kolkola girip gaflet uykularımızı bölerdi
İşrak çıkışlarında...
İdaalleri vardı hepimiz gibi kaya diplerinde filizlenen
Kızıl güneş değmeden yavaş yavaş büyüyen
Voltaları vardı toprağı damla damla eriten
Bakışları vardı zalimi santim santim küçültüp
Mazlumu dev aynasında yürüten
Onun hayatında gökkuşağı yoktu
Bir siyah birde beyaz
Onun için biriktirilecek tek şey dertti
O dert toplar ümit dağıtırdı
Onun için vatanseverlik
Bir ağacın dalında Allaha olan itikadı
Vatana olan sevdayla anlamlandırmaktı.
O benim reisimdi candan aziz bildiğim
Ricalarını emir telakki ettiğim.