Can Dostum Şiiri - Karanlık Şair

CAN DOSTUM

Can dostum…
Bu satırları sana yazarken gözlerim doluyor,
Çünkü dostluk, kelimelerle anlatılamayacak kadar büyük bir hazine.
Bir gün olur da yollarımız ayrı düşerse,
Bil ki, bu satırlar kalbimin en derininden gelen bir vedadır belki de…
Ama bugün değil…

Hatırlıyor musun,
Hayat omuzlarımıza yüklerini bıraktığında
Sen hep yanı başımdaydın.
Sessizliğimde yankılanan bir ses,
Yalnızlığıma güneş gibi doğan bir dost…
İçimdeki fırtınaları dindirendin çoğu zaman,
Kırılan yanlarımı topladın tek tek…

Gözyaşlarımı hiç kimseye göstermedim ben,
Ama sen gördün…
Sessizce omzuma koyduğun elin
Bazen bir hayattan daha değerliydi.
Söz söylemeden anladın hâlimi,
İşte dostluk bu değil miydi?

Seninle güldüm, seninle sustum,
Bazen aynı yağmurun altında ıslandık,
Bazen aynı hayalin peşinden koştuk.
Hani derler ya;
Kardeş kan bağıyla olurmuş,
Ama ben inanmam…
Ruh bağıyla olan bir kardeşliği yaşattın bana.

Bir gün olur da rüzgâr savurursa bizi farklı şehirlere,
Belki yıllar geçer, belki yollar unutturur isimleri,
Ama bil ki, can dostum,
Ben unutmam.
Unutamam, çünkü dostluğunun izi
Kalbimin en sessiz köşesinde saklıdır.

Sen benim sığınım,
Ben senin yol arkadaşınım…
Belki yarınlar başka hikâyeler yazar,
Ama bu dostluk öyle kolay silinmez…

Can dostum,
Bu şiir sana bir teşekkürdür,
Hayat karanlığa büründüğünde
Bana umut olduğun için…
Bir gün ben yorulursam,
Biliyorum ki sen tutacaksın ellerimden…