Can Dostum Şiiri - Arda Güzelaydın

Bir ben bilirim, bir de sen yârim,
Ne fırtınalardan geçtik beraberim.
Ben düşerken tuttun yanan yerim,
Gözümde bir damla, can dostum sen.

Geceler ağlardı sessiz odada,
Sen gelirdin bana, ışık olurda.
Bir gülüşün bile yeterdi tada,
Yüreğimde derman, can dostum sen.

Ekmeksiz günlerde bölüştük payı,
Sen ağlarken sustum, yandım içten ben.
Dünyam karanlıkken buldun kayayı,
Tutup çıkardın hep, can dostum sen.

Şimdi her nefeste bir sızı taşım,
Olmadım yanında, affet kardeşim.
Sana geç kaldım ben, ağır suçum,
Bu yükle yaşarım, can dostum sen.

Bir gün son nefeste gözüm kapansa,
Adınla yanarım, gönlüm yaransa.
Cennet de haramdır, sen orda yoksan,
Sonsuzda beklerim, can dostum sen.