Can Dostu Şiiri - Mehmet Akif Tiryaki

Denizin çırpınışını seyrederken sabah
Kuzguncuk'ta saat altı buçukta
geçerken selam verdiğim adam elinde bira şişesi
beni davet etti yanına

“-otur dedi iki laf edelim yalnızlık Allah'a mahsustur”
yanında oturan arkadaşı bana yerini verdi
'-bunun annesi Kuzguncuk'ta çalışıyordu' lafı avukatı üzdü belli
zira eskiden öğtretmenmiş Kuzguncuk'ta onun annesi
Arabasını uygun bir yere park eden yalının bekçisine teşekkür etti
ve kapı önüne park ettiği için çok özür diledi.

Dişleri noksan ve
çakır keyifti şişman adam
ama belliydi anlıyordu hayattan
İsmet Baba Lokantası'nın yanındaki iskeleye
büyük yolcu motoru yanaştı yolcuları motora bindi

Dedi sen belli şiir seversin hangi şairden okumamı dilersin
(-bu arada bir biraya ne dersin
-ben içki kullanmam
-o zaman sigara içersin
-onu da kullanmıyorum
-içen de ölecek içmeyende)
dedim ki oku Nazım'dan ruhum dinlensin
tamam dedi okurum ben
sen bana bakma
seyret denizi

Şiirde Nazım
bir fanila bir de don
istiyordu hanımından
bilirsin dedi bana hanımının adı “Piraye”
bir mahpusun hanımının nasıl olması şiirin teması
anlatıyordu ölüm acısının nasıl da çabuk unutulacağını
ben denizi seyrettim
bir dörtlük daha okudu bitti
yağmur çiseliyordu
motor iskeleden yolcularını alıp gitti

Kuzguncuk'ta saat yedi otuzda
yağmuru dinmiş bir çarşamba sabahı
avukatla yarım saat çabuk geçti
O bana;
“içen de ölecek içmeyen de'
“boynuna ipi geçiren çingeneye
zavallı demeyecekti” dedi.

Ayrılma zamanı geldi
Kuzguncuk'ta kahvaltıya davetliydim arkadaşıma
vedalaştım bu samimi yeni arkadaşla
ayağa kalktı ceketini birleştirdi elimi sıktı
onu dinlediğim için teşekkür etti
takma dişlerini unutmuştu bir yerde
çok düşündü ama
nerede unuttuğunu bir türlü bilemedi
kuşlardan serçe ve güvercin
ayağının ta dibinden ekmek kırıntılarını yedi
benle konuşurken bira şişesini elinde salladı durdu hiç içmedi
belkide bu onda vazgeçilmez bir özellikti.

Şiir bitti
ben gittim
avukatın birası bitmedi
ve söyleyecekleri vardı daha birilerine
kim bilir kimlere daha nelerden bahsetti.