*Can Dosta Şiiri - Fatih Özkonyalı

Ezmelisin özünle o karınca sense fil,
O mağrurluğu kadar hakikatinde sefil.

Gökyüzü ağlar gökten yağmur olsan da düşsen,
Neden ayrılık, oysa arzdan taşkın ki cüssen.

Hangi meclise girsen başlar tacı olursun,
Lakin dost yanımda bir boşluğu doldurursun.

Tamda aşkı bulmuşken sensiz cehennem yerim,
Ardından soranlara söyle can ben ne derim.

Yok bu vedanın yeri gönlümün pazarında,
Pul olsa da değerim alemin nazarında.

Sen bahar da çağlayan bir nehir olmalısın,
Önüne çıkan bendi yıkmalı, boğmalısın.

Cılkı çıkmış duygunun eseri sahibidir,
Aşkını toplada gel yarına Mevla kadir….