Can Diyarbekir Şiiri - Edip Dilek

Bu gün kentimin masalını aldım,
Kendi hayal dünyamdan

Önce seyrettim Kırklar Dağından
Kırkların yüreğiyle

Duraksadım On Gözlüden geçerken
Bir hoş oldum
Gazi Köşkünden gelen sedaya

Tüm Hevsel bahçeleri pür dikkat
Rüzgâr donmuş
Tüm Laleler hazırolda

Dutçular ağaç sallamayı bırakmış
Yediveren yüz çevirmiş güneşten

Su lar inat etmiş değirmen taşına
Karaş keyifle kulak kesmiş

Orak ellerde, eller havada
İnmese de tatlı dut fidelerine
Kozalar açlığa razı

Kervanlar adım ilerlemiyor
Mıhlamış herkesi yerine
Şark Bülbülü..

Zamanım dursa da
Masalım attı beni
Mardin kapısından Kadim Kente

Deliller hanında soluklandım
Onlarca kervanla birlikte

Din, Dil, Irk, Mezhep
Ayırmaksızın yan yana iş yerleri
Kimi saraf, kimi bakır işleri
Halkı kenetlemiş bir birine
Çepe çevrelenmiş burçlardaki
Motifli Sur işlemeleri

Hem kiliseden duyulur ezan,
Hem Camiden duyulur çan sesleri

Her Medeniyet kendinden bırakmış
Han, Hamam, Cami, Kilise
Tarihi ev ve Çeşmeleri

Cuma Bayramdır
Yunus Peygamberin namaz kıldığı
Ulu Camiinde
Kim bilir belki yanındadır
Şehit düşmüş yirmi yedi Sahabede

Her kim inanmasa da
Ayaktadır dört ayaklı Minare
Şahitlik eder tüm Şehre

Arap şeyh, Alipaşa, Kore mahalleleri
Direk hane, arbedaş, anzele
Türlü, türlü yerleri

Kimi kısmet ister
Kimi evlat
Hz. Süleyman, Azizoğlu gibi
Yüzlerce türbede Zat

Az buçuk yazdım
Kendi hayal dünyamdan
Süleyman Nazif
Cahit Sıtkı Tarancı
Ziya Gökalp
Alınmasın benim bu masalımdan.

Belawela (E.D) 10.06.2008