Can dediğim insanlarına Şiiri - Yorumlar

Gun şafakla başladı,özlenmiş ve hasretle bakan yüzlere.kimi geceden kalmış sarhoşluğu hala üstünde,kimi kederinden uyumamış yine.
Martıların çığlığı geliyor,dinlediğim müzikle birlikte kulaklarıma.ayaz vuruyor bedenime ,titriyorum ama niye.gözlerim ağırlaşıyor geceden kalmışım diye.nedir bu düşünce,bu yoğunluk,dertler ve uymayan davul dengi dengine.oysa bak bir dünyaya hep aynı manzara .güneş aynı gün aynı zaman bile dünki zaman belkide.aslında gecede böyle idi yıldızlar aynı yerde,ay varolduğu ilk günki yörüngesinde .değişen tek şey bizler olsun diye.
Kimlere bakmadıki bu sabah güneşi,kimler ısınmadıki sıcaklığından,ta geçmişten günümüze hep düzenin içinde.düzene karşı koyan yegane varlık sanki benim yüreğimde.sanki güneş ısıtmasa da nurlar bile saçsa ,gece yıldızlar yerinden bile kopsa ,ay bile düzenini benim için bozsa,yinede durmaz bu yüreğimde fırtına.kısacık ömrümüzde yasanmış acılara isyanıyla akıp giden zamana inat haykırışı ile dökülen satırlarla.
Dalıp dalıp giden gözlerle,bir hızlanıp bir ağırlaşan yüreğimin atışları bile yetişemez olmuş tüm bu haşmeti ile ezelden beri süren dünyamın yalanlarına nede can dediğim insanlarına.