Can Davası Şiiri - Ismail Kılınçaslan

Yaralarsan kan, 
Öldürürsen can,
Bırakırsan terk davasıdır.

Bu bir can davasıdır;
Kaç hayat söz konusudur, 
Kaç çocuk doğmaz gidersen.

Bu bir kan davasıdır;
Kaç bilek ağlar bi bilsen.

Bu bir terk davasıdır;
Koynu boşaltılmış, sürgünü başlatılmış bir ten söz konusudur.

Gözlerini bir çocuğun eline bırakıp, suçu üstüne yıkamazsın.
Töre cinayeti değildir bu.

Kaza süsü veremezsin.
Kapıya çarpamaz bilekler.
Sarılsa da izi kalır, kolundaki fırın yanığına benzemezler.

Sarılır sanma bezlerle iç sancılar,
Sanılır sarılmaz saçların boynuma her gece yarısı.

Anısı

Sevdası

Dahası ve dahası var.

Dur bekle!

Tükenmedi daha kalemim.
Başlığıdır bunlar daha kitabın.

Kokun,

Uykun,

Adım,

Adın;

Bir daha birbirine kavuşmasın.

Zaman sınırlıyken,
Ben sinirliyken konuşma benimle!
Susuyorum.
Bir tas su ver son bir kere.
Susuyorum şimdi, dinle...