Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
KUTLUYORUM...SEVGİ VE SAYGIMLA......
Sevgili dostum,
Gönül kuşum gene sayfana kondu ..
İYİ OLMANI UMUT EDEREK SEVGİLERİMİ GÖNDERİYORUM YÜREĞİNE.
Zulmün tarihçesi taa Habil ve Kabil kardeşlere dayanmaktadır.Sanırım bu olaydan yola çıkarak bizim buralarda bir özlü söz var.”Kim gözünü oydu kavınum oydu.”Burada ki kavınım’da ki maksat en yakınım anlamındadır.İnsanın “En yakınım “dediği kişi veya kişilerde gördüğü zarardan oluşan (manevi ve maddi) tamir,telafisi kimi kez ömrün büyük bir kesitini alıp götürürken kimi kez de olanaksız bir hal alır.
Can Refika’mı ,canımdan aziz bildiğim Serap’ım aracılığıyla,vesilesiyle tanımış oldum.
Bu tanışıklık sanki yıllar öncesi izini kaybettiğim bir dostumu bulmuş gibi oldum.Can Refika’mın o içten sıcaklığı,şeffaf samimiyeti, hayıtın Kafdağı ağırlığını tül kanatlarıyla taşımaya çalışırken bile o erdemli,o dimdik duruşu gözlerimin önünde hiç mi hiç gitmiyor.
Can Refika’m böyle bir zamanda nesli tükenmek üzere olan ,kel aynakları hatırlatır bana. Bir insan düşünün; bir başına Anne olmanın yükümlüğüyle hayata dair her türlü zorluklarla, hep olmazlarla ve yokluklarla mücadele eden bir insan.Bu saydıklarım yüzeysel görünen ya görünmeyenler.Bu olmazlarla yaşamak ve adam gibi adam olmak,her yiğidin harcı değil.
Can Refika’m senin yaşam mücadelesinde gösterdiğin özverili çabanı canı gönülden saygıyla ayakta alkışlıyorum.Gönül madalyalarımın tümünü sana armağan ediyorum.Seni ve yeğenlerimi sevgiyle kucaklıyorum.Bundan böyle Yaratan İnşallah hep yardımcın ve koruyup kollayanın olur.Allah’a emanet olun
Canım... Şu an alıp beni götürdün... Öyle güzel ki seni tanımak. İsterdim ki tüm antoloji tanısın yüreğinin güzelliğini. Biz, canda can olduk, biz ayrı karınlardan doğan kardeşler gibi düşündük birbirimizi...sevdik. Yaşam sana gani gani mutluluklar verdiğinde diyeceksin ki hep 'Dostlarım nasıl ki?'....İşte sen 'bu'sun yüreği ayaydınlık dostum...
'Hayat' bu olsa gerek; dostluk bu, arkadaşlık, 'can'lık bu olsa gerek...
Samimî, içten, yalın ve akıcı bir 'sergüzeşt'in tortusuydu 'CAN'DAKİ SURETLER'...
Ne mutlu hayatı sorgulayabilenlere; ne mutlu hayatın anlamını bulabilenlere; ne mutlu 'acıyı bal eyleyenlere' ve ne mutlu sadık ve vefalı dostlara!...
Son bir cümle: Evet Sevgili Dost, evet! Hayatı bulandıran da durulayan da insanın kendisidir.
Bu güzel ve mahzûn yazı için teşekkürler...Selâm ve saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta