Can çıkmadan Şiiri - Çakmak Emine

Düşlerim sen oldun hayallerim sen.
Sensiz neler çektim bir bilebilsen.
Gittiğin yerden dönüp te gelsen.
Çıkmadan bu can bedenimden.

Yaşamak artık huzur vermiyor.
Gözyaşlarım bile sensiz dinmiyor.
Yaralanmış sanki kalbim sızlıyor.
Can çıkmadan bedenim, sana gel diyor.

Çok sevdim ama hep aldatıldım.
Kor ateş misali yandıkça yandım.
Seni af eder bu yürek sandım.
Can çıkmadan yine darbeler aldım.

Kurudu gözlerim ağlamaz artık.
Gözyaşım içimde sel oldu yazık.
Yaşayan bu canda sen yoksun artık.
Can çıkmadan yüreğim olmasın tanık.

Ah benim kara bahtım kör talihim.
Alla hım bu dünyada sensin sahibim.
Sana açtım elimi senden diledim.
Can çıkmadan bedelini acı ödedim.

Hep acı çektim çilelerle yaşadım.
Ne yazık bir türlü mutlu olamadım.
O yalan sözlere nasılda kandım.
Can çıkmadan bütün derdimi yazdım.

Yalnız beni anlatır bu kelimeler.
İçinde acı var yok ki sevgiler.
Yüreğimde birikmiş acı nefretler.
Can çıkmadan belki bunlarda biter.

05/08/2009
Çarşamba