Parlayan her şeyi pırlanta sandım,
Meğer çatı üstü çinkoda parlar.
Kendini övene alimdir kandım,
Meğer o bir deli yürek yaralar.
Kar ne kadar yağsa gider baharda,
Aşık vazgeçer mi sevdiği yarda?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
