Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Küçüğüm dev gibi büyüyen ünüm
Beni geleceğe bağlayan günüm
Sen ağaran sabah ben ise dünüm
Can çiçeğim umut gülüm, yarınım
Çocuk sevgisini .ok güzel işlemiş sözcüklerle... şairin emeğine sağlık...
Güne gelen şiirin merhum şairini yürekten kutluyorum.
çok beğendim tebrikler
"Sevda", yeni dilde ve lisan-ı tıp'ta adına "Melankoli" denilen çok tehlikeli bir akıl ve ruh hastalığının eski dildeki adıdır ki, daha ziyade "Kara sevda" diye tesmiye edilir.
Çocuklarımız hakkındaki umutlarımız daima müspet ve haddinden fazla olumlu olur da, ne yazık ki bu umutlar ve beklentiler ekseriyetle hüsranla ve inkisar-ı hayalle sonuçlanır. İnşaallah sizinkiler umut ve temennilerinizi boşa çıkarmazlar Sadeddin bey.
Hayırlı sınavlar.
Ezgisiyle okunuyor şiir…
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta