Can çekişiyor sevgi ölümüne severken

Can çekişiyor sevgi ölümüne severken…

Rüzgâr küsüyor eserken gözlerinde bir damla yaş var
Tutmuyor yüreğimi alıp götürmüyor bu sefer kırgın
Aldığım her zaman yolu ömrümü çalıyor adım adım
Ve bilmediğim kayıplarda arıyorum kendimi bir anda…

Hüzünleniyor türküler dudak titrek bir baygınlık geçiriyor
Susuyor hayat sanki harflerde bir nokta gibi konuyor
Bitiyor alımlı duygular erimiş sevginin katranına dökülüyor
Uçuyor bir zaman yalnızlık kendi ekseninde susuyor…

Sevginin yitik sokaklarında kaybolan ruhlar gölgeleniyor
Bir karanlık ışığa mahkûm görmüyor gözlerinden geceyi
Arıyor bakışlarda aslında yüreğinde kanıyor aşkın dikeni
Öyle bir batmış ki; can çekiyor sevgi ölümüne severken…

Oktay ÇEKAL
10.10.2012-17.55