Can Çekişi Şiiri - Tahir Sadi

Ne büyük düşler görür kalbim
İnsanlar çocuklardan öğreniyor sevmek yığın yığın ta arşa kadar
Aşk dediğin zenginlik, nice âşıklar gördüm zekâta muhtaç
Kafesler yapıldı yapılalı korkuyor aslanlar, panayırlar cehennem
İnsanı nasıl anlatayım kime nasıl söyleyeyim
Bir mısraa adını yazdım, artık kuluyum kelimelerin
Güvercinleri tutup gökyüzüne uzatıyorum, ellerim ellerinin yolcusu
Belki bir bulut buruşmuştur, kim bilir rüzgâr da incinmiştir
Bir yetimin çehresinde bütün şehir elbette sevinir
Tüccarlar ve kuşlar iflas etmiş,
Muslukları yorgun şadırvanlar seni benden dinlediler
Denedim, ürkmeden ağlayamadım
Musa’nın annesinin kalbi benim de kalbim
Zaman Nil kadar hüzün akıyor sevgilim
Yıldızların modası hiç geçmiyor, ay takvimi ışıl ışıl
Bilirim elbet saksılar ne kadar kıymetli,
Bir çiçeğin yaprağında bilmem ki ne buluyorum
Ellerin mi değdi şiir mi okudun kalbim çıldırıyor
Cennet değil burası duvarda saat can çekişiyor