Can Burcum Şiiri - Nihal Mirdoğan

Topuklarım boşlukta götür beni sırrına
Lâtif kelâmlarımla sevdana sızıyorum
Başım döner düşersem ağyarın bozkırına
Gözyaşımı akıtan sana pek kızıyorum

Kızıyorum...Çalılar avare, dalgın dünya
Gönül bahçeleri yok, yok güller, yok petunya
Oysa sen gergefinde sevgiyi oya, oya
Nakış nakış işlersen inciler düzüyorum

Ruhumu sarıp saran, sarmalayan herşeyim
Tutuşsun gökkuşağı, tutuşsun ki, pişeyim
Kül olan figânımla gamdan gama koşayım
Sen sus bre ey bulbül ! Cümleyi çözüyorum

Bu mısralar sıradan değil, inanmıyorsan
Görüp şiirin ateş dilini,bana sorsan
Ben akılı ne ettim ? Gönlüme bakıp, dursan
Bu zemine mağrur bir akkorla yazıyorum

Sevdayı yürek taşır taşımasına amma
Ömür menbaım sensin yoksan herşey muamma
Derdim bana aitse ve benimle müsemma
Çöller ahusu gibi Leylâ'yı seziyorum

Ben,gecenin yüzüyüm bakıver ahvâlime
Şafak vakitlerinde akıver ahvâlime
Ak ki, aydınlığı yakıver ahvâlime
Filizlenen gamların yükünden beziyorum

Beni tarumar eden canımdaki can burcum
Yaşlar kirpiklerime şevkle etmeden hücum
Çek göndere kokunu, kalmadı cism'i gücüm
Kim ne bilsin sineme hasreti çiziyorum

Sevginin zikri ile haydi kanatlan bana
Vuslat muştusunu tak turnanın kanadına
Sessiz vadiyi aşıp gözlerim kıyısına
Yanaşıp bul...Belki Nil'de senle yüzüyorum
...Belki Tuna'da ,belki Hazar'da geziyorum