Ali abasız bikes naçar n’deriz,
Yolsuz yolaksız da nere gideriz,
Ehl i Beyt’siz hiçiz hem hederiz,
Can bize Bektaşi, Alevi derler.
Yanıp kavruldukça Hak uğruna,
Ulaşır yücenin en doruğuna,
Can feda emir buyruğuna,
Can bize Bektaş, Alevi derler.
Yok işim sağ solla nede dil ile,
Bizler maşa mıyız dost bunu bile,
Hasmın dalavere iş gücü hile…
Can bize Bektaşi, Alevi derler.
Mazlumuz dediler ilik emdiler;
Madımak’a yardım edek demediler.
Nabza göre şerbet geri durmadılar…
Can bize Bektaş, Alevi derler.
Uyan bu gafletten Alevi kardeş,
Çoluk, çocuk, can bu kadar mı beleş,
Atatürk’e söven bilin ki kalleş,
Can bize Bektaşi, Alevi derler.
Ali ’nın rehberi,kuran’/ buyruğu
Söz hakkımız olsun Ehlibeyt yolu
Milletin Meclisi han geçen yolu,
Can bize Bektaş, Alevi derler.
Ayırım bilmedik biz hiçbir vakit,
Âdem’in oğlu kızı sözümüz akit,
Niyazın cevherden özümüz yakut,
Can bize Bektaşi, Alevi derler.
Kayıt Tarihi : 12.1.2011 10:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!