Can arkadaşım Şiiri - İbrahim Özdemir 2

CAN ARKADAŞIM

Onunla çocuklukta başlamıştı arkadaşlığım,
Ölümüne sürecekti birlikte bagımlılıgım,
En kötü günleri beraber taşladıgım,
Devamlı yanımda hissettiğim can arkadaşım.

Onunla yarına daha iyi başlayacaktık,
Obenim için ben onun için çok şey yapacaktık,
Birlikte dünyaya çiçek misali bakacaktık,
Seninle çok şeyler yapacaktık can arkadaşım

Seninle yemyeşil çimlerin üzerine uzanacaktık,
Yarın için en güzel hayelleri kuracaktık,
Birbirimize destek olup köşeyi dönecektik.
Bize neler oldu can arkadaşım,

Günler aylar birbirini kovalıyor,
Hayellerimiz için zaman daralıyor,
Başkaları için çalışmaktan bizler yaya kalıyor,
Ne olacak bu işin sonu can arkadaşım.

Her akşam güneşin batışını seyrediyorduk,
Vücudumuzdan parçalar kopartılıyorduk,
Çileli hayattan çile çekmekten kavruluyorduk,
Gel bugün güneşin batışını seyretmeyelim can arkadaşım,

Ayrılmak varmıdıki hiç hesapta,
Hiç düşünmedik ayrılmayı fani hayatta,
Bir gün gelir birbirimizi görürsek hasta yatakta,
Ozaman maf oluruz can arkadaşım.

Bir gün sana bu dünyada o artık yolcu,
Kırılır kanatlarım ne sagı tutar ne solu,
Bende bitirirdim asla bitmeyen patika yolu,
Varmı beni bırakıpta gitmek can arkadaşım.

Sen yoksun dünyada çok üzülüyorum,
Sigaramı bir paket daha fazla içiyorum,
Sensiz dünyada sarhoş gibi dolaşıyorum,
Dünya sensiz çekilmiyor can arkadaşım,

Ne zaman o bu hayattan göç edip gitti dediler,
Kayalar dolu dagları sanki üzerime dinamitlediler
Böyle büyük acıyı niçin bana ikram ettiler,
Sensiz dünyayı çekemem can arkadaşım.

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR