Can Arkadaşım Şiiri - Hatice Yıldız Yaşar

Arkadaşın,
Candostun olmaktan
Vazgeçmeyeceğim!
Seni insanca,
İnsanlığımın en dostane haliyle
Seviyorum.
Hiç kıyaslamadım,
Ama;
En acıtan darbeler
Sendendi.

Bir zamanlar
Kat kat
Zırhlarının arasında,
Sıkıştığımı hissetmiştim.

Hala oradayım.

Dışarı çıkmama izin vermiyorsun,
Niyetim de yok zaten.
alıştım galiba

İlerlememe de engel oluyorsun.
Ben oradayım.
Hatta
Ben de;
Kendime koza yaptım.
Dostluğumuzu korumak için.
Ama oradayım.

Korkuyorsun.
Hep söyledim:
-Siyah, beyaz, füme...
Gökkuşağından korkmamalısın.
Bulutların grisi
Yağarsa ağarır;
Sen de yağmalısın artık.

Siyah içinde mahpus diğer renkler.
Benim getirdiğim
Pembeler de, yeşiller de orda.
Orda durmalarını istemiyorum.
Ya çıkart;
siyah yüzeyde çok yakışırlar,
Ya da geri ver,
Geri vermeyeceğini bilerek
umarak
İstiyorum.

Yağmur yağdığında
Bulutların rengi ağarır
Dedim ya;
Korkma!
Zırhını yağmur paslandırmaz.
Yağarsa,
Zırhının dışına akar.
Asıl;
Kara bulutların
İçindeki nemidir
Korkman gereken.

2005
Hatice Yıldız Yaşar